De kortste weg naar globalisering
Thomas Vanelslander, begenadigd herrieschopper op gitaar, was in zijn studententijd roadie bij Raymond van het Groenewoud. Tijdens de lange theatertoers zat ik veel met hem te kletsen over zijn studie politicologie aan de Gentse universiteit. Hij wilde zijn eindscriptie (zijn 'thesis') wijden aan globalisering en mondiaal besef. Een van onze liefhebberijen was methodes te bedenken hoe de wereldbevolking een gevoel van saamhorigheid bij te brengen was. In ons beste voorstel moest de maan worden geofferd, en wel als volgt.

Op de maan is een krater met een opstaande rand en op die rand valt het grootste percentage aan zonlicht. Dit is de ideale plek om een zender op zonne-energie neer te zetten. Deze zender moet constant hevige haatsignalen uitzenden op alle mogelijke frequenties (na een grondige studie moet het mogelijk zijn enkele universele karakteristieken van 'haat' te definiëren). Als er leven in het heelal is buiten onze planeet, en die kans bestaat, dan moet dit signaal vroeg of laat worden opgemerkt. Buitenaardse wezens zullen hun wapens op de bron van de haat richten en 'onze' maan aan diggelen schieten. Kijk, en als dat zou gebeuren, dan zou de hele planeet als één man beseffen dat die gele steen daarboven 'onze' maan was, van ons allemaal. Het zal ons samenbrengen in mondiale woede en wereldwijd verdriet. Elke taal heeft minstens één liedje waarin zij een hoofdrol speelt en zelfs de honden zingen de blues! Dus als je de kans krijgt na een avondje stappen, huil en zing naar de maan! Zij zal haar ogen sluiten en genieten. Nu kan het nog... straks wordt ze kapotgeschoten.

Thuis • Bertus • Podium • Muziek • Zolder • Woord • Winkel • Contact   /   bieb • spinsels • de oude doos • geneuzel • poeziealbum