Armageddon, een uitvinding van de goden
Ik beland wel eens in gezelschap dat stiekem schijnt te verlangen naar een Armageddon, een einde der tijden. Iets gigantisch dat in een klap een einde maakt aan alle rotzooi, al het gekonkel, al het overbodig reclamemateriaal, al het gekwetter. En zoals het een correct Armageddon betaamt is het ook een moment van finaal oordeel en triomf, waarbij het slechte uit deze wereld wordt gevaagd.

Ik merk het als de hypothese wordt besproken van een vulkaanuitbarsting op een Canarisch eiland, dat tengevolge hiervan in zee stort wat weer een verwoestende vloedgolf tot gevolg heeft die de Oostkust van Amerika definitief zal herscheppen. Links en rechts lichten verschillende oogjes hoopvol op en hoe langer dit onderwerp wordt besproken hoe hoger de golf wordt. Het is duidelijk een droomscenario: er zakt voor de kust van arm Afrika een eiland in zee en dit veroorzaakt een aanzwellende rollende golf die de grote boze wolf Amerika volledig overspoelt. Ha ha net goed! En geen enkele keer wordt er ingegaan op het feit dat Spanje, Portugal en Engeland ook een serieuze wasbeurt krijgen, los van het feit dat de Sahara een nieuwe zeearm wordt.

Maar als we cultuurmoe worden, dan verlangen we naar radicale oplossingen. En die moet ons door de goden geboden worden! Wordt toch wakker, we hebben alle goden zelf verzonnen. We zijn aan onszelf overgeleverd!

Thuis • Bertus • Podium • Muziek • Zolder • Woord • Winkel • Contact   /   bieb • spinsels • de oude doos • geneuzel • poeziealbum